W drugim trymestrze ciąży dziecko przestaje być bliżej niesprecyzowaną abstrakcją - i wcale nie tak łatwo się z tym oswoić. Ciąża staje się dla kobiety bardziej realna niż dotychczas - czuje pierwsze ruchy dziecka, brzuch staje się już widoczny, a podczas badania USG widać już nie szarobure esy-floresy, ale prawdziwego człowieka.

Czuję je!

Pierwsze odczuwane przez kobietę ruchy dziecka to przełomowy moment ciąży. Niby wiadomo, że w brzuchu ktoś rośnie, ale co innego wiedzieć, a co innego poczuć. Często ruchy dziecka w zupełnie nowy sposób uświadamiają przyszłej mamie, że naprawdę jest w ciąży. Kiedy dziecko wyraźniej daje o sobie znać, kobieta częściej o nim myśli - co teraz robi, czy jest zaniepokojone, czy pogodne. Niektóre przyszłe mamy mają poczucie bliskiej więzi z dzieckiem, zaczynają z nim rozmawiać w myśli albo głośno. Inne jednak niczego takiego nie czują albo zajęte różnymi sprawami nie skupiają się za bardzo na tym, co dzieje się w brzuchu. To też jest w porządku - nie ma jednego dobrego sposobu przeżywania ciąży.

Czy będę dobrą mamą?

Wiele kobiet miewa takie wątpliwości. Rola matki jest przecież dość obciążająca. Jednak natura wspomaga kobietę w podjęciu nowych obowiązków - po porodzie zarówno w organizmie matki, jak i dziecka wydzielają się hormony ułatwiające nawiązanie wzajemnej więzi. Oczywiście każdy przeżywa pojawienie się swojego dziecka na świecie inaczej - jedni zakochują się od pierwszego wejrzenia, innym potrzeba trochę czasu, by uczucie się rozwinęło. Jednak jeśli zaufasz własnej intuicji, a przede wszystkim dasz sobie czas, by dziecko poznać, nauczyć się go, wszystko powinno rozwinąć się w sposób harmonijny.

Warto znaleźć w swoim otoczeniu koleżankę lub kuzynkę, która jest mamą małego dziecka i przeciera szlak na drodze do budowania swojej pewności siebie. I spędzić z nią trochę czasu.

Dajcie mi spokój

Ponieważ ciąża na ogół jest już wyraźnie widoczna, kobieta coraz częściej znajduje się w centrum uwagi. Zupełnie obcy ludzie pytają ją o samopoczucie czy udzielają nieproszonych rad. Niektórzy posuwają się jeszcze dalej i nie pytając o zgodę, dotykają (!) brzucha tak jakby był przedmiotem, a nie częścią ciała drugiej osoby.

Jednej kobiecie nie przeszkadzają takie zachowania, innej bardzo. Jeśli należysz do tej drugiej grupy, pamiętaj, że masz prawo stawiać granice. Możesz powiedzieć grzecznie, ale stanowczo: "Przepraszam, ale proszę tego nie robić (nie mówić), to mi przeszkadza".

Warto też wystrzegać się niezobowiązujących pogawędek w autobusie czy sklepie. Monologi, które potrafią wpędzić kobietę w depresję, zaczynają się zwykle niewinnie, a kończą mrożącymi krew w żyłach historiami poronień i przedwczesnych porodów. Zamiast tego wysłuchiwać, poszukaj w swoim otoczeniu ludzi, których towarzystwo wpływa na ciebie kojąco i sprawia ci przyjemność.

Mogę góry przenosić

Wiele kobiet czuje przypływ energii, ma poczucie wielkiej siły. Wspaniale się czują, tryskają energia i mają mnóstwo pomysłów. Inne już teraz czują potrzebę zwolnienia tempa, odpoczynku, skupienia się na sobie, rodzinie, domu. Żaden z tych modeli nie jest lepszy ani gorszy. Jeżeli czujesz się świetnie, a praca daje ci poczucie satysfakcji i zadowolenia, nie przejmuj się komentarzami w rodzaju "nie powinnaś tyle pracować, w twoim stanie ". A jeśli czujesz się zmęczona, znużona, senna, "na zwolnionych obrotach", bez wyrzutów sumienia zwolnij tempo. Twoje ciało wie, czego potrzebuje, więc nie rób niczego wbrew sobie.

Jestem roztargniona

Zmiany hormonalne w czasie ciąży mogą wywoływać irytujące roztargnienie i kłopoty z koncentracją. Warto wiedzieć, że to zjawisko normalne i, co najważniejsze, przejściowe. Nie ma sensu się nim przejmować. Lepiej przyjąć je z humorem i pomóc sobie spisywaniem ważnych do załatwienia spraw, wieszaniem karteczek - przypominajek, uporządkowaniem i zorganizowaniem codziennego życia.

Boję się

W okresie, kiedy dziecko staje się kimś rzeczywistym, na nowo mogą odżyć obawy i lęki z początków ciąży. Kobieta nagle uświadamia sobie jasno, że dziecko rośnie i za kilka miesięcy trzeba będzie je urodzić. Zwłaszcza w pierwszej ciąży może pojawić się uczucie bycia schwytanym w pułapkę i lęk przed porodem, którego wizja nagle nieprzyjemnie się urealnia. "Czy wszystko się dobrze skończy?", "Skąd będę wiedziała, że to już?", "Czy zdążymy do szpitala?" O tych i innych wątpliwościach najlepiej porozmawiać - z mężem, z przyjaciółką, która ma już dziecko, z własną mamą, z innymi przyjaznymi kobietami. Na forum "Dobry poród" na www.edziecko.pl - tu warto dać linka do tego forum

Partnerskie rozmowy

O ile kobieta w ciąży w naturalny sposób oswaja się z dzieckiem, mężczyznę omijają przeżycia takiej bliskości a jednocześnie kolejne etapy ciąży wymagają od niego "doganiania" kobiecych emocji i uczuć. To nie jest łatwe. Kobieta może mieć wrażenie, że partner nie cieszy się z dziecka tak jak ona, nie okazuje jej, że nadal mu się podoba albo zachowuje się tak, jakby nic się nie zmieniło. To rodzi często uczucie rozczarowania i rozżalenia.

Niezależnie od tego, jakie problemy przeżywacie, to dobry moment na otwartą rozmowę o tym, jak zmienia się wasz związek, jakie macie oczekiwania, lęki, marzenia, potrzeby. Warto popracować nad tym właśnie teraz i nie zostawiać na później nierozwiązanych problemów, bo kiedy urodzi się dziecko i świat stanie na głowie, może być trudniej.

Rodzi się ojciec

Drugi trymestr to przełomowy okres dla relacji ojciec - dziecko. Tatusiowie są w trudnej sytuacji, ich fizyczny kontakt z maleństwem jest bardzo ograniczony. Dopiero gdy ruchy dziecka są wyczuwalne, jego obecność staje się bardziej realna. Sprzyja to rozwijaniu więzi emocjonalnej i tworzeniu obrazu dziecka. Stres i poczucie bezradności może u mężczyzny wywoływać to, że niebezpieczeństwa, jakie grożą kobiecie i dziecku w czasie ciąży i porodu wymykają mu się spod kontroli. Niektórzy mężczyźni mogą odczuwać zazdrość, że to kobieta jest zdolna do podtrzymywania życia. Na badanie USG warto wybrać się we dwójkę - dla ojca dziecka może to być równie przełomowy moment, jak dla mamy pierwsze ruchy.

Pierwsze dziecko, drugie dziecko

Jeżeli w rodzinie jest starsze dziecko, najwyższy czas, żeby powiedzieć mu o spodziewanych narodzinach rodzeństwa. Często kobieta martwi się, że starszak nie reaguje entuzjastycznie i sama zadręcza się wątpliwościami, zastanawiając się, czy ciąża to był na pewno dobry pomysł, jak pojawienie się rodzeństwa wpłynie na starsze dziecko, czy maluchy się polubią i czy ona sama będzie potrafiła pokochać młodsze tak, jak kocha starsze...

Nie warto przejmować się pierwszymi reakcjami starszego dziecka - ono przecież w ogóle nie wie, co je czeka. No i zostało jeszcze sporo czasu, żeby przygotować je na spotkanie z bratem czy siostrą.

edziecko.pl